Ankara Garı

…
düş zamanıydı
Ankara – Zonguldak treninde
keder bulaştı sesime
Türkçe götürdüm şiir getirdim
bir zaman
…
 
Seksenlerin ikici yarısıydı, ülke baştanbaşa acı yüklüydü; bense terk edilmiştim, yalnızdım, mutsuzdum, kederden geberiyor(d)um. Yolculuğum Ankara Garı’ndan başlıyor, Türkçe götürüp şiir getiriyordum Ilgaz Dağları’ndan. Kederi şiire dönüştürüyordum.
 
‘kan zamanı’ geldi sonra, acı da keder de … öylece kalakaldı ciğerimizde.
 
Şiir öylece  kalakaldı yüreğimizde.
Nusret Gürgöz