Arkeolojik Araştırmalarda Silifke

Silifke, antik dönemde Seleucia ad Calycadnum adıyla anılan, Kilikya bölgesinin Akdeniz ile Orta Anadolu arasında stratejik bir kavşak noktasında yer alan kadim bir kenttir. Helenistik krallıklardan Roma İmparatorluğu’na, Bizans’tan İslami dönemlere uzanan kesintisiz ve çok katmanlı bir arkeolojik mirasa ev sahipliği yapan Silifke, binlerce yıllık birikimiyle Doğu Akdeniz tarihinin önemli tanıklarından biridir. "Arkeolojik Araştırmalarda Silifke", işte bu zengin mirası bilimsel bir mercek altına alan, kapsamlı ve disiplinlerarası bir çalışmadır.
Bu eser, Silifke’deki arkeolojik araştırmaların geçmişini ve bulgularını bütüncül bir perspektifle sunmaktadır. 19. yüzyılda Fransız seyyahların ve arkeologların bölgedeki ilk kazı girişimlerinin diplomatik arka planından başlayarak, günümüz bilimsel yöntemleriyle yürütülen kazı ve yüzey araştırmalarına uzanan bir tarihçeyi gözler önüne sermektedir. Antik Seleukeia’nın kent planı ve topografyası, Göksu Deltası’nın jeomorfolojik evrimiyle birlikte değerlendirilerek kentin kuruluşundan itibaren geçirdiği mekânsal değişimler incelenmektedir. Hellenistik ve Roma dönemlerine ait Yunanca ve Latince yazıtlar ile antik sikkeler, bölgedeki kültürel etkileşim ağını çözümlemek üzere analiz edilmektedir. Apollon Tapınağı gibi anıtsal yapılar ile Bizans kiliseleri ve İslami dönem eserlerinin mimari stratigrafisi karşılaştırmalı olarak ele alınmakta; böylece Silifke’de farklı inanç ve uygarlıkların iz bıraktığı kesintisiz yerleşim geleneği somut verilerle ortaya konulmaktadır. Tüm bu konular ele alınırken, arşiv belgelerinin incelenmesinden fotogrametri ve lazer tarama gibi ileri tekniklere uzanan geniş bir metodolojik çerçeve kullanılmaktadır. "Arkeolojik Araştırmalarda Silifke", Silifke’nin çok katmanlı arkeolojik mirasına dair elde edilen verileri ilk kez bu kapsam ve derinlikte bir araya getirmekte; bölgenin arkeoloji literatürüne özgün bir katkı sunarken, disiplinlerarası bir araştırmanın başarılı bir örneğini de ortaya koymaktadır.