Astral İbadet

Zamanlarının Astronomları olan ve görüneni gerçekle karıştıran antik Magi, Yermerkezli olarak bilinen bu hatalı doğa sistemini inşa etmiş ve buna uygun olarak, hayali büyük gök cisimlerinin yayılımlarının yer aldığı bir Astronomik Alegori koleksiyonu oluşturmuştur. Yaşam ve hareketten etkilendiğimiz tüm maddi şeylerin kişileştirildiğine ve kendi rollerini oynamaları için yaratıldığına inandıkları doğanın ruhu. Kurdukları dini kendi Alegorik Astronomi sistemlerine dayandırarak ve onun kişileştirmelerini tapınma nesnesi haline getirerek insanbiçimci ya da insansı tanrıları ortaya çıkardılar ve onları bu aynı tanrıların ilhamıyla oluşturduklarını iddia ederek, kendilerinin de aynı tanrılar olduğunu iddia ettiler. Onları kutsal kayıtlar veya Kutsal Yazılar olarak gördüler ve cahil kitlelere onların gerçek tarihler olduğunu ve kişileştirmelerinin bir zamanlar yeryüzünde yaşamış olan gerçek şahsiyetler olduğunu öğretti ve; İnsanlığın iyiliği için kendilerine atfedilen harika işleri yapanlar, o zaman geldikleri yerde cennetteydiler.

Böylece, halk arasında Paganizm olarak bilinen birincil dinin kişileştirilmiş doğaya tapınma üzerine kurulduğunu görüyoruz; yıldızların hayali cinlerine özel bir saygı gösterilmesi ve güneşte yaşadığı varsayılan tanrıya en büyük hayranlığın aşılanması nedeniyle, eski zamanlarda genel olarak ‘Astrolatry’ adıyla ve daha özel olarak güneşe tapınmayla biliniyordu ve kurucularının kendilerine Astrologlar unvanını vererek dogmatik unsuruna Astroloji adını verdiklerini.