dağları da okudum uzun kış akşamlarında,kasabalara sırtımı yaslayarak.sen gözlerinle dindirirsen bu kentin rüzgarlarını,anlarım ben o zaman sevildiğimi...ölümden vazgeçenlerin, kötü bir alışkanlığıdır hayat!aynalar mezarlığıdır aynı zamanda,insan ruhunun gömüldüğü.kaldım uzunca bir süre,sürgün denen memlekette,başkenti Hüzün.naftalin aslında zamanı saklıyormuş, bilemedim.aynada sen varsın hep, ben kendimi göremedim.-londra/2012-
Yorum Yap
