Yorum Yap
“Yazı bitince değil, sustuğunda başlar sahne…”
Hayat, kimi zaman bir tiyatro sahnesi, kimi zaman da gölgelerle dolu bir oyun alanıdır. Beyefendim, Başlık Neydi? işte bu sahnede, gerçek ile kurmacayı, suskunluk ile kelimeyi, ironi ile hüznü buluşturuyor.
Orhan, Moric, Sadık, Cemil, Gül Hanım, Kemal, Hakan Akgöz ve Fatih S.… Hepsi birer karakter olmanın ötesinde, hayatın metaforları, edebiyatın gölgeleridir.
Gülcan Korkmaz, bu romanında büyülü gerçekçilikle postmodern anlatıyı buluşturuyor; okuru yalnızlığın
Tükendi
Gelince Haber Ver“Yazı bitince değil, sustuğunda başlar sahne…”
Hayat, kimi zaman bir tiyatro sahnesi, kimi zaman da gölgelerle dolu bir oyun alanıdır. Beyefendim, Başlık Neydi? işte bu sahnede, gerçek ile kurmacayı, suskunluk ile kelimeyi, ironi ile hüznü buluşturuyor.
Orhan, Moric, Sadık, Cemil, Gül Hanım, Kemal, Hakan Akgöz ve Fatih S.… Hepsi birer karakter olmanın ötesinde, hayatın metaforları, edebiyatın gölgeleridir.
Gülcan Korkmaz, bu romanında büyülü gerçekçilikle postmodern anlatıyı buluşturuyor; okuru yalnızlığın, dostluğun ve arayışın izini sürmeye çağırıyor.
Bazen en büyük sahne, insanın kendi içindedir.
