Bir Veda Seheridir

Mademki böyle bu düzen

Batmalı karanlığa düzen adına ne varsa

Aydınlatacaksa sokak lambası yalnızlığımı

Güneşe el açıp sıcaklık istemem

Yakacaksam tüm mumları kaldırımlara

Zift kokmalı yoksulluğumun baharı

Ellerim mazota bulanmış

Kaçak kokuyor dağlarım

Çocuksu tebessümler başucumda

Karlı kışın ortasındayım

Sakalım kir, pas ve tiner kokuyor

Volta atıyorum

Koca şehrin köprü altlarında

Yatak arıyorum dehliz içlerinde

Hangi yağmur yıkıyor benliğimi

Yağmuru veren Tanrı

Sabunu saklamak yakıştı mı sana

Sıcak bir yemek kokuyor köşe başları

Kaçak tütün kokuyor sisli hava

Efkâr dağılmış koca bir semte

Çatılarda sığınmış masum güvercinler

Buğdayın özlemidir, mırıldandıkları

Semaver yekliği yaşıyorum

Bardaklar dizili ve buharlı

Kıtlamak istiyor yürek

Kaşığımın boynu bükük

Sistemin kurbanı bir prenses

Tırnakları hem uzun,

Hem ojesiz…