Camı Kırık Şiirler Senfonisi

Şiirin camını kırdığım, bir karakış gecesiydi. Senfoni sokağa taşsın istemiştim.
Isınsın yalnızlığın kedileri.
Onlar ki daima korkulu titremededir.
Ölüme sokuluşunu karanlığın,
ecinnilerin üşüten gelişini,
ürkek tek başınalığın zehrini
içmeyi en iyi bilirdim çünkü ben.