Caterina’nın Gülüşü

İtalyan akademisyen ve Rönesans uzmanı Carlo Vecce, yaşamının büyük bir bölümünü Leonardo da Vinci’nin hayatını ve eserlerini araştırmaya adadı. Bu çalışmaları sırasında rastladığı bir belge, araştırmalarının yönünü başka birine çevirmesine neden oldu: Hakkında pek az şey bilinen Leonardo’nun annesine, Caterina’ya.

Carlo Vecce’nin fark ettiği belge, Caterina’nin Kafkasya’dan kaçırılmış bir köle olabileceğine işaret ediyordu. Yazar bunun üzerine, belgenin söyleyebildikleri kadar söyleyemediklerini de içeren, derin araştırmaları hayal gücüyle taçlandıran bir roman kaleme aldı: Beş yılı aşkın bir sürede yazılan Caterina’nın Gülüşü, Leonardo’nun annesi Caterina’nın hikâyesini ve yaşadığı dönemi edebiyatın diliyle

bugüne taşıyor. Kafkasya yaylalarında özgür doğmuş; sonra Don Nehri kıyısındaki Tana’da esir alınmış bir genç kadının, Karadeniz ve Akdeniz üzerinden Floransa’ya uzanan yolculuğuna tanık oluyoruz

bu anlatıda. Carlo Vecce yalnız onun değil, tarih boyu kimliği silinen, görünmezleştirilen, sınır hatlarında kaybolan insanların hikâyesini anlatıyor.

Leonardo’nun ünlü eseri Mona Lisa’nın o ünlü gülümsemesinin sırrını merak ettiniz mi hiç? O gizemli gülüşün ardında saklanan belki de, bir esir, bir anne ve sonunda özgürlüğünü geri kazanan bir kadın

olarak Caterina’nın oğluna miras bıraktığı en değerli şeydi –yaşamın tüm zorluklarına rağmen var olma cesareti.