Yorum Yap
Di Çîyayê Digirî Çemê Dengbirî de, Ayşegül Devecioğlu berê xwe dide dinyaya Qereçîyan. Nivîskar “berê xwe dide” û digel “berêxwedanê” jî, dibîne û bi hûrgilîyan ji hev derdixîne. Raman, bîrûbawerî û pêşdarazîyên ji hev cuda şênber dike û digel pêwendîyên di nava van cudatîyan de heyî, ji awirekî cihê, bergehek datîne ber me.
Rastînîya cudatîyên di nava vê bergehê de dihewin, dike ku em hay jê bibin, bizanin û karibin bêji
Tükendi
Gelince Haber VerDi Çîyayê Digirî Çemê Dengbirî de, Ayşegül Devecioğlu berê xwe dide dinyaya Qereçîyan. Nivîskar “berê xwe dide” û digel “berêxwedanê” jî, dibîne û bi hûrgilîyan ji hev derdixîne. Raman, bîrûbawerî û pêşdarazîyên ji hev cuda şênber dike û digel pêwendîyên di nava van cudatîyan de heyî, ji awirekî cihê, bergehek datîne ber me.
Rastînîya cudatîyên di nava vê bergehê de dihewin, dike ku em hay jê bibin, bizanin û karibin bêjin; mirov dikare bi gelek bergehan deqên wêjeyî biafirîne.
Heke behs cudatîya di nava civatan de be, Qereçî di şûneke cihê û taybet de cî didin xwe…
Û bawerîya her kesî heye di barê Qereçîyan de; û helbet bawerîya Qereçîyan ya di barê her kesî de…
