Demokrasi ve Yumuşak Karnı

Ünlü siyaset tarihçisi G. Mosca, *İnsanları aldatma sanatı üzerine özel bir kitap yok. Bu önemli konuda birkaç inceleme yazılsa iyi olur.* demişti.

Demokrasi, R. T. Erdoğan’a göre *Gidilecek yere varıldığında inilecek tramvaydı.* Trump, anketlerde gerideyken *H. Clinton IŞİD’in kurucusuydu* gibi bariz yalanı Facebook’ta 50 milyon seçmene yayarak kazandı.

Hal böyleyken, kuramında bile paradoksal olan *kutsal inek* demokrasi bir serap, ambalajı parlak içi kof bir düzen; egemenlerin kirli amaçları için kullandıkları bir maşa değilse nedir?

Davranış psikolojisinin konusu olan *insana özgü* zaaflar var. Siyaset *mühendisleri* (ve satıcılar) demokrasinin yumuşak karnı olan bu psikolojik zaafları, bize fark ettirmeden kendi çıkarları için kullanıyorlar.

AKP hep seçmen psikolojisini kullanarak kazandı. Suni gündemlerle halkı yönlendirdi. *Öğrenilmiş çaresizlik* yöntemiyle muhalefet sindirilirken RTE *tek adam* oldu. Kitapta bu tür politik uygulamalar sistemli irdelendi. Ülkeyi değil algıları iyi yöneterek seçim kazanıldığı gösterildi.

Ve algıların nasıl yönlendirildiği son Korona salgınında bir daha görüldü.
Bu *aykırı/ezber bozan* kitapla Mosca’nın dileğinin fazlası yapıldı. İncelemekle kalınmadı, günümüzün çoğunlukçu demokrasilerinin eksilerini gideren bir *partisiz halk yönetimi* de kurgulandı. Başka da bu amaca yönelik tasarımların üretilmesi dileğiyle...