Doğa Felsefesi 1 - Mekanik

Mekanik Hegel`in kendi sözleri ile yirmi beş yıllık bir çalışmanın ürünü olan Doğa Felsefesi`nin (Naturphilosophie) birinci bölümüdür. Uzay, Zaman ve Özdek kavramlarının çözümlemesi ile başlayan Mekanik bugünlerde "Klasik Mekanik" olarak adlandırılan doğa alanının kavramsal bir çözümlemesini sunar. Genel olarak Fizik başlığı altına düşen görgül incelemeler tümevarım üzerine temellendirildikleri ölçüde gerçek bilgi olmaktan çok olasılık düzleminde kalırlar. Doğa Felsefesi bu görgül bilgiyi kavramsal bilgiye, görgül bilimi gerçek bilime yükseltmeyi amaçlar. Günümüzde "Bilim Felsefesi" olarak bilinen görgül denemecilik alanından ayrı olarak, Doğa Felsefesi tanıtlamayı hedefleyen yöntemli ve dizgesel bir girişimdir.

"Fizik ve Doğa Felsefesi arasındaki ayrılık üzerine ve ayrıca birbirlerine karşı belirlenimleri üzerine belirtilmesi gereken ilk şey ikisinin de ilk bakışta sanıldığı denli birbirlerinin dışında olmadıklarıdır. Fiziğe ilkin `görgü bilim` denir, ve bütünüyle algı ve deneyim alanına aittir ve bu yolda Doğa Felsefesi, eş deyişle düşüncelerden türetilen Doğa-Bilgisi ile karşıtlık içinde durur. Görgül Fiziğe karşı belirtilecek ilk şey onda kabul ettiğinden ve bildiğinden çok daha fazla düşüncenin bulunduğu, ve kendisinin sandığından daha iyi olduğudur; ya da, eğer Fizikte düşünce bir bakıma kötü birşey sayılacaksa, sandığından daha kötü olduğudur. Öyleyse Fizik ve Doğa Felsefesi birbirlerinden algılamanın ve düşünmenin birbirlerinden ayrıldığı gibi değil, ama yalnızca düşünmenin tür ve tarzı yoluyla, ayrılırlar; ikisi de Doğanın düşünce yoluyla bilinmesini anlatırlar." (Hegel, Doğa Felsefesi`nden)