“Benimsedigˆi yol(lar) ve uyguladıgˆı yo¨ntem(ler) ne olursa olsun Cumhuriyet egˆlenceyi, egˆlenceden ‘yalıtmıs¸tır.’ Neredeyse egˆlencesiz egˆlence, Erken Cumhuriyet Do¨nemi egˆlence hayatının gayri resmi^ s¸iarıdır. (...) Cumhuriyet, tu¨m so¨ylemleriyle ve bunların s¸ekillendirdigˆi anlatılarıyla, Mustafa Kemal Atatu¨rk ve bayrak gibi her yerde ve her zaman go¨ru¨lebilecek sembolleriyle, egˆlencenin disipline edilerek du¨zenlenmesi zorunlu ve ciddi bir toplumsal edim oldugˆu kabulu¨nu¨ egemen kılmayı bas¸armıs¸ go¨ru¨nmektedir.”
Mehmet Kendirci, Egˆlencesiz Egˆlence’de erken cumhuriyet do¨neminin egˆlence politikasını analiz ediyor. Sefahat ic¸inde yozlas¸mıs¸, Bizans kalıntısı olarak go¨ru¨len I·s
Tükendi
Gelince Haber Ver“Benimsediği yol(lar) ve uyguladığı yöntem(ler) ne olursa olsun Cumhuriyet eğlenceyi, eğlenceden ‘yalıtmıştır.’ Neredeyse eğlencesiz eğlence, Erken Cumhuriyet Dönemi eğlence hayatının gayri resmî şiarıdır. (...) Cumhuriyet, tüm söylemleriyle ve bunların şekillendirdiği anlatılarıyla, Mustafa Kemal Atatürk ve bayrak gibi her yerde ve her zaman görülebilecek sembolleriyle, eğlencenin disipline edilerek düzenlenmesi zorunlu ve ciddi bir toplumsal edim olduğu kabulünü egemen kılmayı başarmış görünmektedir.”
Mehmet Kendirci, Eğlencesiz Eğlence’de erken cumhuriyet döneminin eğlence politikasını analiz ediyor. Sefahat içinde yozlaşmış, Bizans kalıntısı olarak görülen İstanbul’a karşı, temiz ruhlu ve yozlaşmamış “Türk” sayılan Anadolu’yu (ve Ankara’yı) yücelten bir anlayış var bu politikanın arkasında. Eğlence hayatını, kurulmakta olan “yeni Türkiye”ye uygun ve “modern” bir şekilde “disiplinli ve düzenli” kılma arayışı var
Eğlencesiz Eğlence, özellikle dönemin edebiyatından yararlanarak, eğlencenin nasıl kamusallaştırıldığını ve ritüelleştirildiğini inceliyor. İçki siyasetine, balolara, tiyatrolara, konserlere, müsamerelere, halk oyunlarına bakıyor. Taşrada eğlenceyi “kurumlaştırma” çabalarına ve buna eşlik eden sorunlara göz atıyor.
“Türkiye’nin ruhunu” anlamak için ufuk açıcı bir çalışma.