Emsalsiz Memleketim

Ey aşk senin kudretini bilirim

Düştüğün ocağı yandıran sensin

Gittiğinde ardın sıra gelirim

Çöllerde serabı andıran sensin

Kurşundan da ağır verdiğin tesir

Çaren bulunmadı geçti kaç asır?

Bir vefasız yare olduysam esir

Gözümü boyayıp kandıran sensin

Dervişin gönlünde buldun özünü

Şairin dilinde açtın gözünü

Gerçeğe çevirip Hak`kın sözünü

Şehidi cennete götüren sensin

Adem peygamberle başladı soyun

Mecnun`la Leyla`da kazıldı kuyun

Saraylara girip kurarsın oyun

Sultanı tahtından indiren sensin

Mehmet inani`nin oldun sahibi

Durmadan ağlattın üzdün garibi

Toprağın tohumu emdiği gibi

Aşıkları yutup sindiren sensin