Yorum Yap
Bu kitap 19. yüzyılda kurulmaya başlayan ve Cumhuriyet döneminde sayıları artan tarımsal kurumların çalışmalarıyla niteliklerini Giresun fındık ekonomisi ve fındık ticareti bağlamında tanıtmayı hedeflemiştir. Karadeniz sahil şeridinde yetişen fındıklar geçim kaynağı olarak yöre insanının, ihracat ürünü olarak sektörün ve ülke ekonomisinin önemli bir ürünüdür. Fındığın bu konuma yükselmesindeki etkenlerin en başında 19. yüzyıl itibarıyla hayata geçirilen ekonomi politikaları ile Giresun fındığının ekolojik özelliği yer almaktadır. Bu gelişmeler neticesinde fındık rakipsiz bir ihraç ürünü haline gelmiştir.
Tükendi
Gelince Haber VerBu kitap 19. yüzyıldan itibaren ortaya çıkan ve Cumhuriyet döneminde gelişen fındık kurumlarının çalışmalarını, niteliklerini fındık ekonomisi ve fındık ticareti bağlamında tanıtmayı hedeflemiştir. Asırlardan beri Doğu Karadeniz sahil şeridinde yetişen fındıklar geçim kaynağı olarak yöre insanının, ihracat ürünü olarak sektörün ve dolasıyla ülke ekonomisinin en başta gelen tarım ürünüdür. Fındığın ticari, endemik tarım sektörü konumuna yükselmesinde iki etken vardır: 19. yüzyıl itibarıyla geliştirilen tarım ekonomisi politikaları ile Giresun fındığının yüksek ekolojik değeri. Bu özelliklerle Giresun Tombul Fındığı rakipsiz bir ürün haline gelmiştir. Fındığın ekonomik tarımsal gelişmesini düzenleyen 16 resmi kurumun temelleri Giresun’da atılmıştır: Ziraat Bankası (1863), Giresun Belediyesi (1869), Giresun Ticaret Borsası (1926), Giresun Valiliği (1923), Tarım ve Orman Müdürlüğü (1924), Tarım Kredi Kooperatifleri (1935), Fındık Araştırma Enstitüsü (1936), Fiskobirlik (1938), Toprak Mahsulleri Ofisi (1938), Karadeniz İhracatçıları Birliği (1940), Ziraat Odası (1963), Tarsim (2005), Giresun Üniversitesi (2006), Doka (2009), Dokap (2011), Tkdk (2012).
