Güz Gelini

Adına gelinlik denen beyaz giysilerini sürükleyerek odadaki tek pencerenin önüne yürüdü. Eğildi baktı. Kalın duvağının ardından, dışarıdakileri seçmeye uğraştı. Bahçede, eski bir masa etrafında oturan üç erkekten hangisinin kocası olduğunu tahmine çalıştı. Biri iyice çökmüştü, kambur oturuyordu, yaşlıydı. Kel denecek kadar saçsızdı. Tam karşıda oturanın başında kocaman bir kalpak vardı. İri yapılıydı. Çünkü diğerlerinden daha yüksek görünüyordu.
Dolgun suratı ve kırlaşmış sakallarıyla orta yaşlı olduğuna kanaat getiriyordu. Diğer yanda oturan gür saçlı bir adamdı.
Ona da genç denemezdi. Oturduğu yerden göbeğinin büyüklüğü belli oluyordu. Bacaklarını iki yana açarak göbeğini yerleştirmişti. İstekanda (cam bardaklar) çay içip nadir konuşuyorlardı. Etraflarında dolanan, hizmet eden kadın ve erkeklere veya yanlarına sokulup kaçan çocuklara rağmen, hiçbirinde bugün düğünü olmuş birinin sevinci, heyecanı yoktu. Bu öğlen indirilen geline rağmen, bir toy evinin neşeli atmosferinden söz edilemezdi. Daha çok okunan bir mersiye sonrası durgunluk veya daha ötesi, ağır bir benzetmeyle, üzülmesini pek gerektirmeyen birinin ölümünün ardından sonraki sevimsiz hal denebilirdi ama ortama bakarak asla bir düğün evinin mutlu senfonisi çalınıyor denemezdi.