Güz İle Kış Arasında

Bir yaprak gibi savruldum adeta oradan oraya yıllarca...
Yaşım fazlasıyla küçük olsa da ruhum büyük mücadelelerden geçti. Bu son dönemse diğerlerinden değişikti.
Kimi hicranın eşiğinden de döndüm, istemediğim ayrılıklar da yaşadım. Hem güldüm, hem ağladım. Kendimi yazıyla, şiirle avuttum.
Tevekkül denen bir şey olmasaydı, bu mücadeleci ruh benim olmasaydı ve vakti zamanında Güz Güneş’inin ışığı değmeseydi yüreğime dayanamazdım bu döneme.
Acıyı, kederi denedim içime akıtmayı, olmadı. Geçip köşeme, aldım elime kağıtla kalemi; sinemde biriktirdiğim ne varsa hepsini şiire akıttım.