Hayat İçimde Yaşıyor

*Seni Bekliyorum* şiiri şöyle başlar:
seni bekliyorum
imkânlarımın ötesinde
hiçliğin bir yerinde
gidiş ve geliş
anlamlı ve mantıklı ise
bekleyiş devam eder
Seyrine daldığı dünyayı bir karmaşa içinde tasavvur aşk karşısında da böyle, uçtadır, günlük hayatın anlamlandırmalarına uzaktır. Düşünsenize, sevgilinize böyle bir mesaj attığınızı? Sizin kendisiyle görüşmek istemediğini düşünür ve en azından size *iyi misin* diye sorar. Zira hiçbir sevgili *hiçliğin bir yerinde* sevgilisini beklemez, ya bir sokağın bir ucunda, ya bir mekânda, ya da belli bir yerin önünde ama *hiçliğin bir yeri* buluşmak için uygun bir yer değildir kuşkusuz. Fakat bir şair için hiçliğin bir yerine gidiş geliş normaldir, oraya gidilmiş ve gelinmiştir, bu da mantıklıdır şiirde, bu sebeple de elbette bekleyiş devam eder, edecektir. Üstelik bu bekleyiş her şeyi ertelemek demektir, bu ertelemenin zorunlu sonucu olan süreci nitelemeye uygun anlamları da ertelemek demektir. Bir incertum (belirsizlik) durum söz konusudur ve amorf olan bu düşünce ancak şiirde bir form bulabilme olanağına sahiptir. Şiir boyunca bu amorf madde kendini hissettirir belirsizliğin şiddeti oranında.
Jeton Kelmendi’nin hayatı bu anlayışı ve üstünde inşa ettiği şiir, modern şiirin olanaklarının genişliğine de bir işarettir. Okuyacağız ve çaresiz düşünüp yorumlayacağız.
Metin Cengiz