Herkesin Unuttuğunu Biz Hatırlamasak

Bir kapı zili çalar, bir defter kaybolur, bir roman yarım kalır…

Bir gece vakti sessizliği bölen zil sesiyle Zeynep’in hayatı çatırdamaya başlar. Bir evin kapısı aralanır; içeri sadece polis değil, geçmişin hayaletleri, korkular ve cevapsız sorular da girer. Eşi Ali’nin yıllar önce yazmaya başladığı bir roman taslağı artık yalnızca bir edebi metin değil, bastırılmış bir kuşağın, susturulmuş bir inancın taşıyıcısıdır.

Bir ülkeyi sevmenin görünmeyen yükü, yalnızca mahkeme salonlarında ya da hücrelerde değil, en çok da evlerin içinde, kalplerin derinliğinde taşınır. Zeynep’in gözünden bir annenin bitmeyen sabrı, bir kadının sessiz direnci, bir eşin kaygılı bekleyişi ve hafızayla verdiği savaş sayfalara dökülür. Her satır, bir dönemin gölgesinde büyüyen sessiz çığlıkların izini sürer.

Herkesin Unuttuğunu Biz Hatırlamasak, Pelin Özkan’ın kaleminden geçmişle bugünün, özel olanla politik olanın iç içe geçtiği sarsıcı bir roman. Unutmaya zorlanan bir ülkenin belleğinde dirençle tutulan bir avuç gerçeği anlatıyor. Çünkü bazı sabahlar, yalnızca hatırlayanlar sayesinde doğar. Ve hatırlamak, bazen en büyük direniştir.