Hisname

His­ler…
Bizi hasta eden de iyi­leş­ti­ren de onlar.
Yirmi yıla yakın sü­re­dir bin­ler­ce in­san­la ya­pı­lan ça­lış­ma­lar gös­ter­di ki, duy­gu­la­rı an­la­ma­nın yolu önce his­le­ri fark et­mek­ten ge­çi­yor. Çünkü his, be­de­nin en dü­rüst dili; dü­şün­ce­den önce gelen, sak­la­na­ma­yan, er­te­le­me­yen saf uyarı.
Bu kitap, his­set­me­yi “öğ­re­ten” bir reh­ber değil; his­set­me­nin ger­çek­te ne ol­du­ğu­nu ha­tır­la­tan bir yol ar­ka­da­şı.
Uza­yan cüm­le­le­rin, kar­ma­şık açık­la­ma­la­rın bi­lin­çal­tın­da nasıl çar­pı­tıl­dı­ğı­nı; ki­şi­nin duy­mak is­te­dik­le­ri­ni duyup gör­mek is­te­dik­le­ri­ni gör­dü­ğü­nü yıl­lar için­de tek­rar tek­rar göz­lem­le­dim.
Bu ne­den­le His­na­me, his­le­rin özüne inen kısa ama sar­sı­cı ha­tır­lat­ma­lar­dan olu­şu­yor.
Her cümle, zih­nin gü­rül­tü­sü­nü azal­tıp be­de­nin fı­sıl­tı­sı­nı du­ya­bil­men için ya­zıl­dı.
Eğer yıl­lar­dır “kötü his­set­me­me­li­yim” hip­no­zu ile ya­şı­yor­san…
Eğer duy­gu­la­rın seni yö­ne­ti­yor­muş gibi his­se­di­yor­san…
Eğer için­de­ki ço­cu­ğun bı­rak­tı­ğı iz­le­rin hâlâ seni yön­len­dir­di­ği­ni fark edi­yor­san…
Bu kitap, his­set­me­nin nasıl öz­gür­leş­tir­di­ği­ni gös­ter­mek için bu­ra­da.
Belki bir cümle, belki tek bir his…
Ha­ya­tın­da yep­ye­ni bir kapı ara­la­ya­bi­lir.