İki Sade Kahve

Adam birdenbire yıllar öncesi ilk buluşmadaki ilk temasa gitmişti. İlk kez orada âşık oldu çünkü. Bu utanma kızarıklığı kor olmuştu adamın yüreğinde. Adam kendine bile itiraf edememişti ama şu an tekrar anladı ki, onu her zamanki gibi ilk gördüğü gibi hala çok seviyordu. Adam kızıyordu kendine, yine iç dünyasına çekilmiş ve mücadeleye düşmüştü. Bu sabahı düşündü, önce aynanın karşısında durup kendine bile isteye yalan söylemişti. Sonra bugüne döndü ve hala ne kadar çok sevdiğini düşündü. Daha doğrusu iliklerine kadar hissetti. Adam bu zaman diliminde kısa ama kendi içinde uzun yolculuktan bir anlığına ayrılıp, yola odaklanmaya çalıştı.
Bir odanın kapısı kilitliydi. Kıza seslendi. Kız hayalden irkilerek uyandı. Hasan’ın yanına gitti. Elindeki anahtarlığa baktı. Bir anahtarı denedi ve kapı açıldı. Gördükleri ikisinin de şaşırmasına sebep oldu. Oda baştan aşağı kızın tüm fotoğraflarıyla doluydu. Onunla ve onsuz çekilen bütün fotoğraflar odanın her yerindeydi. Odanın ortasında sadece iki sandalye vardı. Sandalyenin birinde bir yüzük kutusu vardı. Kız kutuyu aldı, açtı. Yüzüğü çıkarıp içindeki isimleri okudu. İkisinin adı ve ilk tanıştıkları tarih yazılıydı. Her şey yolunda gitseydi muhtemelen otarihte evleneceklerdi.