Yorum Yap
1919 Senesi... İtalyan işgali altındaki Bodrum.
İtalyan işgali, yalnızca toprakları değil, ruhları da esir alırken; Bodrum`un deniz kokan toprağında yürekleri dağlayan bir aşk filizlenir. Halil ile Çakır Gözlü Gülsüm`ün hikâyesidir bu ve zamanla dillerden düşmeyen bir türküye can verecektir:
"Çökertmeden çıktım da Halilim aman başım selamet
Bitez de yalısına varmadan Halilim aman koptu kıyamet..."
Yüzbaşı Pontremoli ise emirlerle vicdanı arasında sıkışıp kalmış bir İtal- yan zabiti. O, sadece bir işgalci değil; bu topraklara sürüklenmiş bir yabancı. bir tanık....
Alper Şahinoğlu, yeni romanında
Tükendi
Gelince Haber VerIşıkla Gelen Çocuk, bir zaman yolculuğu.
16.yy.da Osmanlı kadırgasına kadar uzanan bir macera.
Geçmişle bugünü buluşturan bir sır.
Can, yaz tatilinde bilim adamı dedesi Hasan Bey’le geçireceği günleri hayal ediyordu. Oysa bu süreçte sıra dışı olayların onu beklediğinden habersizdi.
Hasan Bey’in atölyesindeki yeni buluş torununu heyecan dolu bir zaman yolculuğuna çıkaracak. Can, Barbaros Hayreddin Paşa’nın kadırgasında leventlerle birlikte yaşayacağı deniz serüveninde, kendisini tanıyıp cesaretini sorgulayacak. Aynı zamanda sağlıklı yaşamın tarihsel bir anlamı olduğunu fark edecek.
Işıkla Gelen Çocuk, bilimle hayali harmanlayan, geçmişle bugünü ustalıkla buluşturan, dede ve torun ilişkisini sıcak bir romana dönüştüren unutulmaz bir bilimkurgu.
Kadırganın tayfaları güvertede sıralanmıştı. Can, onlara tek tek baktı. Çoğu kolsuz cepken giymiş, güneşte yanmış ve elleri nasır tutmuş o kahraman denizciler, şimdi bir çocuğu uğurluyorlardı. Birçoğu şaşkındı. Paşa’nın ona neden bu kadar değer verdiğini anlamaya çalışıyorlardı.
Kaptan-ı Derya yüksek sesle konuştu: “Işıkla gelen çocuğu donanmamızın bir neferi gibi uğurlayacağız.”
Tüm denizciler bir ağızdan üç defa bağırdı: “Yaşa Işıkla Gelen!”
Can’ın boğazına sanki bir şey düğümlendi. Gururla onları selamladı.
Paşa kulağına fısıldadı. “İnşallah dönüşün kolay olur… Deden seni zamanına götürür. Ancak şunu sakın unutma. Zaman çizgisi düz değildir, o bir çemberdir. Belki yeniden karşılaşabiliriz.”
