Kerbela’da Peygamber’in Atı

Aliekber meydana doğru yürümeye başladı.

Dolunay mı desem, servi mi desem, yıldızların gökyüzünde kaynaması mı desem? Bilemiyorum...

Bu sırada İmam Hüseyin`in gözlerinin dolduğunu gördüm, sağ avucunu havaya doğru tutarak münacata başladı:
``Şahit ol ya Rabbi! Kulların arasında suretiyle, siretiyle; fiziğiyle, ahlak ve davranışlarıyla, hatta konuşması ve yürüyüşüyle sevgili Peygamberine en çok benzeyen şu gençtir işte...``