Kozalak Kalbim

Yaralı bir gölge koynunda
Sükûtla büyüttüm seni, geceyi emzirerek,
Ben sustum…
Sen büyüdün, zamansız, yetimce
Bir yanda hasret, bir yanda hicran sızısı
Ey dilberim, ey feryâd-ı canım
İkinci bir hayâl sanrısında
Zifirin gecesinde, virâne düşlerde kaldık…
 
O madam seni sevemedi, yüreğine sis,
Ben yandım, sen sustun…
Kaderin kıyısında kaldın serin bir firkatle
Mahcubiyetimi yastıklara mühürledim
Kalbimden süzülen gam kâfi gelmedi
Ne çok şeyi gecelerde ağlayarak öğrendim
Ey isyankâr mecnûn, ey nazlı sitemkârım…
Kırık dökük bir bahçede yitip giden nefesim
Ey ferdâ-yı hicranım, ey kevserim…