Lal-i Vaveyla Öyküler Şiirler

Şuan Yürek Heyecanıyla;

İnsan! Varoluşuna kâdimlik eden öğretilerle, öz cevherine ulaşma yolcuğu yaşar.
Kalp rehberin, derinden/usulca fısıltıların yankılarıyla, Evren`de yürek sayfalarının izini nasıl bırakacağını bilmeden, onu uçsuz bucaksız bekleyen sonsuzluğa kanat çırpmak ister...
Kendine sessiz çığlıklar biriktirdiğin, her soluğunda yeni keşif deryana daldırıp çıkaran, yürek kanadındaki duru renklerle bezenerek; el veren, yol açan, ışığı saçan bir Anka Kuşudur Yusuf yalnızlığında…

Belki binlerce yıllık öykülerin esrarını havalandırarak; bir ay düşümünde, yüzünü güneşe çevirip, yanmaya niyet ettiren ve sonra hakiki kavuşmanın ateşinde küĺ sanrısıyla, küllerinden yeniden doğacak hamd kuşlarının hatırıyla, Lâl-i Vâveylâ…

Bu sessiz çığlıklar bendeki beni daha nerelere götürür bilinmez, lâkin tek bir canın içinde can olmaya gönüllü olacağım.