Mavi Pervazlı Pencere

Tüm hırsları ve büyük işleri karmak isterdim.
İskambil kağıtları gibi
Yapbozları savurmak insanlara,
Onlar uğraşırlarken
Kalkmalı şımarık bir dansa.

Yaşamlar ve insanlar kıyımdan geride kalsa…
Ayakkabılarımı kaybedecek kadar küçükken,
Anneme ağlardım, annem hemen bulurdu,
Şimdi bu karanlıktan bana maviyi kim bulsa.

Yeniden kaybetsem üzülmezdim ayakkabılarıma.
Adım atmayı öğrenen bir bebekken,
En son kim tutmuştu ellerimi
hatırlamıyorum.
Tekrar tutmasını istirham ediyorum,
Düşmeden yürüyemiyorum.
Sanırım
Ben hâlâ ufak bir çocuğum,
Bu çağa ayak uyduramıyorum.