Meyvelere Ben Düştü Şiirimden Demetler

Meyvelere ben düştü
Rüzgârın esintileri
Bir zaman bahar kokuları ile
Kimi zaman savurup atarken
Sağa sola bir uzlet için

Beynimde zihnimde gönlümde yüreğimde
Derin izler bırakıp
Kimsesiz ve ıssız bir adacık misali
Yer ettiler habersizce

Yoğurmuştu işlemişti benliğime
Yetiştirendi beni hayat
Meyveler verdi kırık dallarıma
Tanımayanlar ise güldüler belki de halime

Hâlbuki meyvelere ben düşmüştü çoktan
Bilip de alamadı alıpta tadamadı bilmeyen
Meyve veren ağaç taşlanır , iyisi de kurtlanır
Dalları da Rabb` e eğik olurmuş