Çiçek denizi gibi parktan kalktılar. Sarı nergisler, mor menekşeler, pembe kır karanfilleri hafif yelle başlarını eğip, kaldırarak uğurladılar. Mücevher yeni bir hayata adım atıyordu. Meçhule. Yapayalnız. Tüm sevdiklerini, güvendiklerini ardından bırakarak. Olgunlaşmamış, ham meyve gibi. Gidecekti İsviçre`ye dili yok, tahsili yok. becerisi yok. Bomboş. Dışı parlak güzel kadife için boş, bir Mücevher kutusu gibi...Düşünceler yaşlı bir ağaç gibi içiçe halkalardan oluşur. Bu gün baktığımız yer yaşayan özdür. Düşüncelerimizi değişir durmadan. İçinde ayrık otu gibi ileride doğruları bulmasını engelleyecek hastalığa o dönemde düçar olmuştu. Başkaları tarafından döşenmiş kilometre taşlarında yürümeye devam ediyordu Mücevher...
Yorum Yap
