Neden Hikaye Anlatırız? 2

“Önce insanlar bir şeyi inkâr ederler, ardından onu küçümserler, sonra da bunun başından beri bilindiğini söylerler.”
Alexander von Humboldt
1969 sonbaharında Booker, bu eseri kaleme alırken otuz dört yıl süreceğini kendisi de bilmiyordu.
Ona göre tek bir kitap için yarım bir ömür harcamak açıkça saçmaydı, ancak eser öyle bir ustalık seviyesine gelmişti ki böyle bir yapıt için başka bir çıkış yolu gözükmüyor gibiydi. İngiliz yaşamını (1950-60) analiz eden ünlü The Neophiliacs üzerinde çalışırken böyle bir kitap yazma fikri ona cazip geldi ve bu başyapıt ortaya çıktı.
Bu eser, hikâyeleri hayal etme biçiminin temelinde yatan bilinç dışı kalıpları, onları daha sistematik bir şekilde keşfetmek isteyenler için vefalı ve disiplinli bir yol arkadaşı. Yazar, hikâye anlatımının ardındaki bu yinelenen kalıpların “evrenselliğini” iletmek için mitlerden ve halk masallarından, “büyük edebiyat” oyunları ve romanlarına, oradan da günümüzün Hollywood filmleri, gerilim filmleri ve bilim kurgularına kadar mümkün olduğunca geniş bir yelpazedeki hikâye türlerini çalışmasına dâhil ediyor. Her bir arketipi detaylı bir şekilde inceleyerek, onların nasıl işlendiğini ve tarihsel olarak nasıl geliştiğini aktarıyor. Genel olarak Batı’nın kültürel hikâye anlatma geleneği
içinde kalsa da belirli bir temanın her yerde mevcut olduğunun altını çizmek için gerekli olduğu durumlarda bunun dışındaki örneklerden bahsediyor.
Elinizdeki kitabın I. cildi hikâye anlatımının kökenlerini, II. cildi ise modern zamanda geldiği noktayı anlatıyor. Nihayetinde bu kitap, Batı dünyasının son iki yüz yılının hikâye anlatımında yaşanan olağanüstü değişimleri inceleyen paha biçilmez bir kaynaktır.