O Hayat Senin Yolun

*Beni anlamaya çalışma, filozof olma!* diyorsun. Filozof olmam seni rahatsız ediyor, cahil olmak ise beni. İki arada bir derede kalmanın ahı seni de bulur. Unutma ki sonsuzlukta mutlu bir son ararken başka yaşamlardan beklediğin sevginin sıfırın altında bir aşk olduğu gerçeğini kötü bir adamın balkonundan gökyüzüne bakarken anlayacaksın, bu dünyanın en zor hissi olacak çünkü ait olmadığın bir yerde bulunma zorunluluğu dünyanın en zor hissidir. Bir gün psikolojik ya da fiziksel bir yara alarak bana geri döndüğünde bunları yüzüne vurmadan seni kabul ederek gerçek sevginin değerini göstereceğime inanıyorum. Bu istek bir enerji olarak dünyada gerçekleşmek için en uygun zamanı bekliyor. Hatırlıyor musun sana attığım o uzun ilk tanışma mesajını? *Belki de şu hayatta söylenmesi en zor olan şeydir tanışmak için, ‘Merhaba!’ demek* demiştim ve şöyle devam etmiştim. *İnstagram’ın şu sayfasının yorumlarında dikkatimi çekti görsel anlamda üstün tasarımlı profilin. Bu arada, ‘Merhaba!’ bir insanı tanımaya bahaneyse itiraf ediyorum, dürüst olmak gerekirse tek mazeretim seni tanımak istemek. Eğer en zayıf noktam sana dostluk göstermekse ben dünyanın en güçlü insanıyım ve ayrıca dostluk dediğim şey köle olmayacak kadar özgür, unutulmayacak kadar derin ve çok az insanla yaşanacak kadar özeldir. Seni şerefimle temin ediyorum. Kalbimin, ruhumun ve aklımın yürüttüğü ortak soruşturma kapsamında vicdan mahkemesinde aldığım dürüstlük, güven ve samimiyet kararına bütün varlığımla itaat ediyorum. Evet, şu da bir gerçek ki bütün muhteşem hikayeler üç şeyle başlar: İnsan ya bir yolculuğa çıkar ya şehre bir yabancı gelir ya da ani bir tanışma olur. Umarım Rize’nin çayı kadar açık demlenmiştir sözlerim.*