Yorum Yap
Mijara romanê li ser jiyana qewimî ya bera ye. “…Ê ku wê rojê sebî bû, îroj ji çilî derbas bûye, yê ku hingê çil salî bû, niha ji heştêyî bihuriye. Extiyarên wî zemanî ji zarokên vê demê re dibêjin: “Xwedê Teala wan rojan şanî we nede. Me dît, hûn nebinin. Qedirê nimeta bizanin. Dişibê roja qiyametê. Dê weledê xwe diavêt. Her kes dibû nefsî nefsî.” Wê sala 1942’yan, di nav xelkê de jê re dibêjin: “Sala xela diduyan.”
Tükendi
Gelince Haber VerMijara romanê li ser jiyana qewimî ya bera ye. “…Ê ku wê rojê sebî bû, îroj ji çilî derbas bûye, yê ku hingê çil salî bû, niha ji heştêyî bihuriye. Extiyarên wî zemanî ji zarokên vê demê re dibêjin: “Xwedê Teala wan rojan şanî we nede. Me dît, hûn nebinin. Qedirê nimeta bizanin. Dişibê roja qiyametê. Dê weledê xwe diavêt. Her kes dibû nefsî nefsî.” Wê sala 1942’yan, di nav xelkê de jê re dibêjin: “Sala xela diduyan.” Xela pêşî, di wexta herba ewilî de çêbûye. Hemen hemen her kes di bin tesîra wê de wekî hev maye. Lê belê xelaya paşî, axleb li herema kurdan xwe kifş kiriye. Bêguman li Anadoliyê û li heremên din jî nan bi karne hatiye kirin. Lê beLê li herê ma me xela di ber malinan re bihuriye, bes rehên malinan jî ji qurm hilkiriye, ji cih û warên xwe gelekî dûr û cuda bûne. “
