Sahra-yı Kerbela

Hamid b. Müslim şöyle diyor:
“O’nun gibi birisini görmedim. Bütün yardımcılarını, oğullarını, akrabalarını kaybettiği halde, onun gibi istikamet gösterip direnen ve ayakta duran bir kişi daha görmedim. Piyadeler ona saldırdığında, kılıcıyla onlara karşı koyuyordu ve onlar aslan önünden kaçan çakal sürüsü gibi sağa sola dağılıyorlardı.”
Zilcevşen oğlu Şimr durumu böyle görünce, süvarileri çağırıp piyadelerin arkasına yerleştirdi ve okçulara saldırı emri verdi. O mazlum insanı ok yağmuruna tuttular. İmam’ın her tarafına oklar saplanmıştı. İmam artık savaşamaz olmuştu. Hayasız insanlar etrafına sıralar oluşturmuşlardı.
İmam Hüseyin’in bacısı Zeynep, çadırın kapısına gelerek Sa’d oğlu Ömer’e:
“Yazıklar olsun sana! Ebu Abdullah’ı öldürüyorlar da sen bakıyor musun?” diye bağırdı.
Ömer cevap vermedi!
Zeynep oradakilerin hepsine haykırdı: “Aranızda bir tek Müslüman bile yok mu?”
Hiç kimseden cevap çıkmadı!