Şiir Kalır Sonunda

*Ne biliyorsan ey şair geçen zamana dair
Bir hatırlayış ancak dahası belki heyhat
Sonunda şiirin kalsa yeter çünkü unutma
Hikmetli bir mısradır yaşadığın bu hayat.*

Şair; incecik bir eleğe ağır bir yaşam mülkü koyar. Bir değil, iki değil, üç değil... Yıllar süren bir işe koyulur. Eleğin her savruluşu, yaşamın ince ince dökülüşüdür. Gel, uzat elini! Geriye kalan tortuyu bir kenara koy! O, şairi şairlikten alıkoyabilecek her şeydir. Sen, dökülen cevhere bak! Dokun şimdi kalbinin kıyılarına, izle uzun uzun aynalarda ruhunu! Bak, bu ayna şiirin aynası! Bak, bu ruh senin ruhun! Bak, bu mısra senin hayalin! Eleye eleye şiir kalıyor sonunda! Yani sen kalıyorsun, sen ve yaşamın; şairin aynasında!

Nurettin Durman’ın altmış yıllık eleğinden süzülenler, Şiir Kalır Sonunda ismiyle tek bir kitapta toplandı! Şairin mısraları, yaşamın somut mülkünü, ruhumuzu güzelleştirebilecek ne varsa ona dönüştürüyor. Edebiyat dünyamızın en özel isimlerinden Durman’ın bu kitabı, onun daha önce hiç yayımlanmamış şiirlerini de muhteva ediyor. Şiir severler için bir Nurettin Durman seçkisi!