Sus Kapıları

çukurun ağzında bir orman, yaşamı uzun sürer sevdalıların 
ağaç bir gövde uydurdu kendine sonra güneşi doğurdu 
doğrulamadım yerimden, eğildim bulutlara kadar, bitmeyen 
karanlık tepemde
herkes başkasına benzesin diye kendimi bırakıyorum bir 
oyuna 
uzun seferlerden yenik yüzüm