Sütmavisi

Bir kelime düşermiş gözlerden
Yanaklara doğru kimsenin anlamadığı
Çocukluğu hatırlatan
İnsan olduğunu anlatan 
Ölüme direnen bir anı parlarmış en derinde
Gökyüzündeki şimşek gibi çakıveren gönülde
Geçip giden zamanı aşıp gelen 
Unuttum sandığın
Oysa en derininde kendinden bile sakladığın
Gökyüzü kadar ulaşılmaz
Gökyüzü gibi üstünde
Gökyüzü gibi mavi
Süt gibi bembeyaz 
Sütmavisi gökyüzü kadar aydınlık