Taşayazma

Sana yeni bir elveda güzel çiçek
Gönlün taburcusuna ramak kala
Bir hastalık keşfetti hekimler
Ölümdür artık sonu
Geçilmez kandan deryalar
Zahidin kaldığıdır Gayya’yla Kevser arasında
Kucağında camdan günahsız kaburgalarla
Olmaz diyorum, bu zamanda olamaz
Bunlar bugün, okunur ancak bir yerlerde
Dokunur, olmayışı bu zamanın bir eski zaman
Bizi bir süreliğine idare edecek olanlar da
Gelirler birazdan
İşte eşik, işte cilalı birkaç adım sızıyor içeri
Yıldız artıklarıyla bezeli tavandan
Sarkıyor sönmüş bir volkan gibi onurunuz
Biz de ne zamandır merak içindeydik doğrusu
Buyurunuz