Tut ki Kelebeğinki Kadardı Ömrümüz

Ey insankızı insanoğlu
Ben hiç mi hiç anlamadım sizleri
Kara kara kıvır kıvır akıllı mı akıllı kirpikleri olan
Kara kara gözleri ateş gibi bakan
Çocuklar yapmak varken sevgi dolu öpücüklerinizle
Neden savaşırsınız
Dünya alemi kasar kavurursunuz ateşinizle!
Doyasıya sevemediğiniz için mi
Ateşe verirsiniz dünyayı
Savaştığınız için mi doya doya sevemezsiniz
Bilemedim
Ve çocuklar
Masum doğan ellerimize
Mavi yeşil kahverengi kocaman gözleriyle
Yaylım ateşlerinin ortasında
Dünyaları tersyüz olur
Hayatta kalmayı başarabildiyseler de
Gözleri kara mavi yeşil zümrüt gözleri solar
Kocaman kocaman gözleriyle
Güneşe hasret kalmış çiçekler gibi
Boyunlarını bükerler