Tutunmanın Öyküsü

Yaz günü ne güzeldi. Durup kulak kabarttı. Ötüşen kuşlardan başkası duyulmuyordu. Bir zamanlar olduğu gibi, çiçeklerin, ekinlerin, birbirlerine sarılıp giden yabani otların sesini yeniden duymak isterdi. Gülümsedi. Ağaçlarınkini duyuyordu ya! Ağaçlar konuştuğunda sesleri taa uzaklara, göğün sonsuz sessizliğine kadar varıyordu. Her şey iyiydi bir bakıma, ama Rıza’dan da bir ses çıksaydı keşke...” Derin köklerimizi ve umudu yeniden hatırlamak isteyenlere...

Kardeşliğin, hayata ve birbirine tutunmanın öyküsü...