Urdu Şiirinde Naat

Müslümanlar Hindistan Yarımadası’nda tarihî, kültürel, mimarî, sanatsal ve edebî alanlarında silinmeyecek izler bırakmışlardır. Müslümanların gelişiyle yarımadada Türkçe, Farsça, Arapçanın yanında Urdu dili de konuşulmuş; özellikle Urdu dili ve Farsçada sayısız eserler meydana gelmiştir. Hemen hemen tüm dillerde olduğu gibi Urdu dilinin gelişimi de şiirle başlamıştır.

Bu şiirlerin en önemli türlerinden biri de ana konusu Hz. Peygamber’i övme ve vasfetme olan naatlardan oluşmaktadır. Bugün Hint Yarımadası’nda zengin bir naat birikimi vardır. Naat, güzel kokunun yolculuğudur. Naat, ezeli nur, ebedi huzurdur. Naat, Hz. Muhammed (S.A.V.)’in yüceltilmiş zikrinin rabbanî ilanının gönle huzur veren silsilesidir. Naat aşkın kutsal yolculuğunun miracıdır.

Naat secdesiz ve kıyamsız namaz ve niyazdır. Naatla söz değer, fikir vakar, kişi itibar bulur. Naatla gönüller nur, ruhlar huzur bulur. Naat kalbe hayat, ruha cila, fikre parlaklık ve ifadeye güzellik kazandırır. Her devir naat devridir, onun mevsimi gül ve lale gibi gelip geçici değildir. Naat, gülümsediğinde iki âlemin tomurcuklarının açmayı öğrendiği, ayağa kalktığında gökyüzünün yüceldiği, yürüdüğünde çöllerdeki kumların ipeksi bir yumuşaklık kazandığı, oturduğunda yeryüzünün cennet olma şerefine eriştiği zatın vasıflarının beyanıdır.