Yanı Başımda Gölgem

İki kişilik yaşamları sürdürüyorduk kendi bisikletimizde.
Pedallar geriye gitmiyor, ben bize sürdüm.
Niceleri, nitelik arıyor zincirleme kazalarda.
Şarkılarımızda yaptığımız hatalara güldük, dersler çıkarmayı bile ihmal etmedik.
Ben bizi arıyordum.
Ortada kalmış bir avuç dolusu bize, gölge olmaya çalışıyorum, sırtımda muazzam yanık izleri.
Başkalarının sözlerine balık hafızalı olmalıydık oysa bize bizim kendimiz gerek, fil `in unutamadıkları gibi olmalı bu, hiç unutamamalı.
Işık benimdir; ışınları beni yakıp kül eder!