Yorum Yap
İnsan, çoğu zaman kendini yaşarken değil yazarken anlar. Sustuğu yerleri, yarım kalan anları ve güçlü görünürken nasıl kırıldığını ancak yazarken fark eder.
Bu kitap/defter, suskunlukların kelimelere döküldüğü bir alandır. Kendine tutulan bir ayna, geçmişe uzanan bir el ve geleceğe yazılmış bir mektup gibidir.
Yazmak; bastırmadan, yargılamadan, güzelleştirmeden, yalnızca içinden geldiği gibi anlatabilmektir. Bu, içindeki sert sesi yumuşatmak ve kendine biraz daha şefkatle yaklaşabilmektir.
Bu kitap/defter, senin hikâyeni senin kaleminden duymak istiyor.
Kim bilir belki de gerçekten yazsan tera
Tükendi
Gelince Haber Verİnsan, çoğu zaman kendini yaşarken değil yazarken anlar. Sustuğu yerleri, yarım kalan anları ve güçlü görünürken nasıl kırıldığını ancak yazarken fark eder.
Bu kitap/defter, suskunlukların kelimelere döküldüğü bir alandır. Kendine tutulan bir ayna, geçmişe uzanan bir el ve geleceğe yazılmış bir mektup gibidir.
Yazmak; bastırmadan, yargılamadan, güzelleştirmeden, yalnızca içinden geldiği gibi anlatabilmektir. Bu, içindeki sert sesi yumuşatmak ve kendine biraz daha şefkatle yaklaşabilmektir.
Bu kitap/defter, senin hikâyeni senin kaleminden duymak istiyor.
Kim bilir belki de gerçekten yazsan terapin olur.
