Yoklama

geldiğim yer süt kokar hâlâ

keçinin memesinde diş izlerim var

sakinleştiremediğin rüzgârlı saçlarım

yağmurla ıslattığın öpüşlerim gıcırtılı çardaklarda

yüzümüze batan kıymığın kanı

sırtında çimlerin izi karışık

toprakta açtığın yuvalar gözlerin

karıncaların emeği var

geldiğim yer sen kokar şimdi

süt şişeleri kırıldı, keçi öldü

nehir taştı, topraktaki gözlerin kapandı

karıncaların sırtı kambur

çardağı üşüyen evsizler yaktı

kuraklık gelecek dediler

dudaklarım kurudu

bi’çimler kaldı biraz seyrek

yakındır yangın çıkacak

sen, ben, bir de ilk annemiz keçi

geldiğim yerden gitmemiz gerek sevgilim

toparlanalım.