Yunus Emre`den Yolcuya Öğütler

Yolcuya Öğütler, Yûnus Emre’nin Risâletü’n-Nushiyye adıyla tanınan eserinin şerhidir. Bu eser onun, çağının toplumsal sorunlarından ilhâmla kendi seyr ü sülûk (manevî yol) tecrübelerini anlattığı, mesnevî nazım şekliyle kaleme aldığı altı yüz beyitlik bir kitapçıktır. Yûnus bu eserinde Anadolu fütûhâtını gerçekleştiren Müslüman Türk’ün o devirdeki hayat tarzından hareketle soyut, sâde, derin, remzî bir üslûpla, insanın nefsi ile mücâhedesini, yoklukla varlık arasındaki arayışlarını, kendini bilme ve bulma gayretlerini, Allah`a vuslat sırlarını anlatmaktadır.

Türk diliyle yazılan ilk öğüt kitaplarından biri olan bu eser, sadece tasavvuf edebiyatı açısından değil, Türk dili ve Türk kültür tarihi açısından da çok önemlidir. Yûnus Emre’nin mesnevîsi aslında bir yol hikâyesidir. Onun bu eseri nefsiyle mücâhede ettiği zamanlarda yaşadığı iç çatışmalarının, kendiyle boğuşmalarının bir yansımasıdır. Yûnus bu mücâhedeyi, varlık insana, insan da varlığa aynadır gerçeğinden hareketle Anadolu’nun Haçlılar ve Moğol istilâcılarla mücâdele günlerinde yaşadığı için bir nev‘i dış âlemi iç âlemiyle karşılaştırarak anlatır. Yolcuya Öğütler/Risâletü’n-Nushiyye Şerhi, yoldaki soğuk nefesli harâmîlerden nasıl korunacağını bilmeyen Hak taliplerinin eline verilecek bir tarîkat adâbıdır. Yûnus Emre’nin çağları aşan öğüdüne kulak veren âşıklara ne mutlu!